.

Blog yazmak günümüzde pek devam eden bir şey olmasada yazma devam edenler için güzel bir aktivite gibi duruyor. Duygularını ve mantığını bir şekilde belli bir kitleye açıyorsun. Bu aslında insan için büyük bir gelişmedir. Kaba bir söz olarak söylemedim tabii ki. İçine kapanık bir insan için özgüvensel bir problemin çözülmesinin temelleri olabilir. Eğer çoğu konuda kararsız biriyseniz bu tür bir blog açtıysanız ve yazıyorsanız yavaş yavaş kararlarınız netleşir. Kendine güvenme prob leminiz ortadan kalkabilir. Şahsen benim için ikiside oldu sanırım. Bu tür bir yerde farklı bireylerin  deneyimlerini okumak sizde değişiklik yaratabilir...

Geçenlerde bir şey aklıma dank etti. Eğer her anımı mutlu yaşarsam öldüğüm gün mutlu biri ola- rak gide rim. Ama yanılıyordum, çünkü saçmalıktı. O zaman her üzüldüğünü içine atacaktın dışa- rıya mutlu içine  boğuluyor olacaktın. İçindeki biriken şeyler ya seni kalp krizine götürecekti ya da birine anlatacaktın. Bu nun bir insan olması şart değil bir evcil hayvan ya da bir defter fark etmez. Hayatını ne kadar mutlu yaşa maya çalışsan da anında gelebilecek ölüm korkusuyla, sevdiklerini kaybetmekle etrafa mutlu görüne mezsin. Onlar seni umursamıyorlar ise mutluluğunu da umursa mazlar. Kendini boşuna harcayıp mutlu öl mek uğruna bir şey yapma. Ölümünün nasıl olacağını bi- lemezsin sonuçta. Ya acılı bir ölümde mutluluk  göz yaşların hüzün göz yaşına dönüşürse tüm çaban kaybolur. Yoluna olduğu gibi devam et ama unutma  bir şeyi denemeden ne olacağını bilemezsin. En azından deneyen bir kaç kişiden fikir al.